هر چنـــــــــــد بدتر از خودم ندیدم                          بس که بزرگــــــــــی داده ای امیدم

حق نمـــــــــــک را من ادا نکردم                             بر وفای تو من جـــــــــــزجفانکردم

ادامه »

دارد تمام میشود آقا عــزای تو/ کم گریه کرده ایم محرم برای تو/ شبهای آخر است گـدا را حلال کن /این هم بساطِ نوکـر ِ بی دست و پای تو/ دارد چه زود سفره ی تو جمع می شود /هستم هنوز سائـل ِ آب و غذای تو /مارا ببخش گریه ی سیری نکرده ایم/ چشمانِ خشکِ ما خجل از این عــزای تو /هر روز، روز ِ تو همه جا محضر شما/ یعنی که هست هر چه زمین کربلای تو/میل ِ دوبارگیِّ بهشت آدمی نداشت /وقتی شنید گوشه ای از روضه های تو /کی دست خالی از در این خانه رفته است؟!/ دستِ پُر است تا به قیامت گـدای تو /تنها بلد شدیم تباکی کنیم و بس/ گریه کند برای تو صاحب عــزای تو/ گریه کن تو حضرت زهـــراست والسلام /جانم فدای فاطمه و جانم فدای تو/ تازه به شام میرسد از راه قافله /تازه رسیده نوبت تشت طلای تو /تازه واردمدینه میشوند

معنی بزرگواری و بی نیازی امام حسین علیه السلام در تبیین حقیقت بزرگواری و بی نیازی می فرمایند: بزرگواری در احسان به خویشاوندان و چشم پوشی از خطاهای آنهاست و بی نیازی آرزوی کم داشتن و خشنود بودن به چیزی است که برای تو کفایت می کند.

نتیجه هواپرستی حضرت امام حسین علیه السلام در توصیف نتیجه هواپرستی می فرمایند: از هواهای نفسانی بپرهیزید که حاصل آن گم راهی و سرانجام آن آتش جهنم است.

آن را زندگی نمی نامم ؛ تمام لحظاتی که بدون یاد تو طی می شوند …

دلم گرد و غبار گرفته با تمام قدرت دو طرفش رو گرفتم و توی هوا تکان دادم فایده نداره انگار این گرد و غبار ها سر جدایی ندارن رها نمی کنن این دل درمونده رو دلم هوای بارون به سرش زده نگاش به اسمونه که کی وقتش میرسه که این دل از سیاهی راحت بشه کدوم جمعه این دل زیر بارون مهربونی خیس میشه…