انارهای قرمز را در ظرف چینی سفید رنگ، دانه دانه می‌کند، یک قاشق گلاب به آن اضافه می‌کند. رنگ قرمز انارها ترکیب زیبایی با رنگ سفید ظرف ایجاد کرده‌اند.

با نگاه به ظرف دلم آشوب می‌شود، این یک ماه هوای دلم بدجوری بارانی می‌شود. موقع تدریس دانش‌آموزانم، دانش‌آموزان فلسطینی در ذهنم تداعی می‌شوند.

سفره که پهن می‌شود یک گوشه قلبم به یاد مادرانی است که با ترکش‌های بی رحم صهیونیستها به آسمان پرکشیدند و بر سفره اهل بیت علیهم‌السلام مهمان شدند.

خانه‌هایی که دیگر صدای گریه نوزاد از دلتنگی مادر به گوش نمی‌رسد. دیگر عروسکهای غزه آغوشی برای بغل کردن ندارند.

ما در دنیایی زندگی کردیم که حق بشر مظلوم غزه تنها تیر و بمب بود و تنها برای سرپوش جنایات یک ثانیه سکوت شد. آه ای کاش منجی بشریت از راه برسد.

حال این روزهایمان عجیب بد شده است. دلهامان شبیه همین دانه‌های انار خون شده و تکه‌تکه گردیده است.

طعم پاییز امسال چقدر سرد و جانفرسا بود. خدایا روح ناب انسانیت در تاریکی به سر می‌برد، منجی عالم آفتاب را برسان.

???سبقت اشک
✍امروز بعد از رکعاتی نجوا با معبود نمی‌دانم چرا دلم پرسه‌زنان در کوچه‌پس‌کوچه‌های دلتنگی قرار گرفت و دوست داشتم گوشه‌ای خلوت پیدا کنم و تنها مرور گذشته را داشته باشم از اول طلبگی تا به حالا، اما اشک امانم نمی‌دهد مثل همیشه اشک‌ها سبقت از من می‌گیرند و نمی‌گذارند چشمهایم واژه‌ها را خوب بنگارد. السابقون السابقون اولئک المقربون اشکهایم خوب فهمیده‌اند برای تقرب به خداوند باید سبقت بگیرند.

سلام خدای خوبم….
خداوندا آنان که عیبها و اشتباهات مرا در خفا یادآوری کردند لطفی بسیار در حقم نمودند و آنان که عیبها و نقص‌ها و اشتباهاتم را بر سرم هوار کردند و به گوش دیگران رساندند باز هم لطفی افزون نمودند؛ چرا که پستی این دنیا را به من گوشزد کردند. به من آموختند دنیای زودگذر همین است.

خداوندا آنان که با حرفی، لحنی، نگاهی دلم را شکستند و به درد آوردند باز لطفی بسیار کردند؛ چرا که واسطه خیر شدند در اشک‌های گاه و بی‌گاهم که قساوت قلبم را می‌زدود و دمی روضه ارباب و خاطره شهدا را با چشمانی اشک‌آلود و بغض مهمان می‌شدم.

آنان که گاهی با غصب حق و تهمتی البته من می‌پندارم که حقم بوده وگرنه در این دنیای فانی جز صاحب حق ذات پاک تو چیزی نیست، باز لطفی دوچندان نمودند؛ آنان نیز آموختند که باید مهیا شوم مهیای سفری که مراقب توشه‌ای که همراه دارم باشم. توشه‌ای خیر و یا توشه‌ای شر.
http://eitaa.com/joinchat/2588737537C3734073aa8

گاهی به اندازه یک کوه زخم های این زمانه روی دلت تلمبار می شود …

راست می گویند فراموش کردن هنر می خواهد و یک جور هنر است…

با همین پاهایم به دیدارت آمدم

با همین جسم خسته 

ای کاش کمی زودتر رسیده بودیم

اما چه زود ثانیه های عمرت عجله داشت

و من دیر فهمیدم