رفیقی از جنس معرفت
???رفیقی از جنس معرفت
نرگسی‌های کوچه دلتنگی را با اشک‌های دعای رجب آبیاری کردم.
بغضم می‌گرفت که چرا دیر عاشقت شدم، چرا این دل بی‌قرار را به هر کوی و برزن بردم تا به قرار برسد. یادش رفته بود که نشانه‌هایی همچون ماه رجب را برای ما زمینیان به هستی نشانده‌ای.
آه ماه عزیز غریبانه آمدی و چه زود رفتی. قنوت قلبم را به نظاره نشستی و بارقه‌ی امید را به دلم مهمان نمودی.
من را در این فراز واله و حیران خدایم نمودی : (یا مَنْ یُعْطی مَنْ لَمْ یَسْئَلْهُ
ای که عطا کنی به کسی که از تو نخواهد) وَ مَن لَم یَعرِفهُ ( و کسی که نشناسی). و من عطش بندگی‌ام بیشتر می‌شد.
یک قدم مانده به شعبان و من به وقت دلتنگی برای رفیق یک ماهه‌ام می‌نویسم و من سالی یک بار به دیدار تو می‌آیم و تو من‌را در سالی که نبودم در آن سرا فراموش نکن.
✍م.حیدری
