عمود اول: با ذکر بسم الله الرحمن الرحیم قدم در راهی می گذارم که تربتش شفای دل عاشقان است.
عمود دوم: ذکر بسم الله مرا تا موکب های بعدی قوت قلب می بخشد.
عمود سوم: ذکر استغفار بر دلم جاری می شود، حواسم را باید جمع کنم، از کجا معلوم شاید امسال آخرین سالی باشد که قدم در این راه می گذارم.
عمود چهارم: دلم قرار ندارد نمی دانم چرا این موکب مرا به سجده کردن فرا می خواند.
عمود پنجم: کودکی را می بینم سینی خرمایی بر روی سرش نهاده و با یکی از دستانش سینی را گرفته و با دست دیگرش مدام می گوید: تفضل!!! تفضل!!!
عمود ششم: یا جعفر بن محمد، قدری می خواهم بنشینم، اما نمی شود خیلی بمانم، باید حرکت کنم، ممکن است از کاروان جا بمانم.
عمود هفتم: در گوشه ای چند نفر جوان هیئت کوچکی بر پا کرده اند، ذکر یا حسین (علیه السلام) گرفته اند.
عمود هشتم: یا امام رضا (علیه السلام) موکب به موکب آمدم، در صحن شما هم کنار پنجره فولاد بود که برات کربلا را گرفتم.
به عمود 313 می رسم، در این جا قلبم می گیرد، نمی دانم چرا این ذکر در این موکب با دلم بدجوری بازی می کند
ای اهل حرم میر و علمدار نیامد*سقای حسین سید و سالار نیامد*علمدار نیامد*علمدار نیامد.